{ آنکوا تیسو سو } نیز شاگردان زیادی داشت از جمله { فونا گوشی گی چی } که بعدها { شوتوکان } را ابداع کرد.

{ مابونی کن وا } شیتوریو را ابداع کرد و شاگردان زیادی چون

{ چو کو کیان چویشن } { چی بانا } و { ناشی رو } که بعدها از خود سبکهایی را به جای گذاشتند .

استاد { فناگوشی } در واقع شوتوکان نامیده شد .

در همسایگی شهر { شوری } شهری بود به نام { ناها } و استاد

{ کانویو هیگا ئونا } یکی از اساتید بزرگی که نقش عمده ای در شکل گیری روش

{ ناها } داشت در آنجا زندگی میکرد .

روشهای { جنوبی کمپوی چینی } وارد شهر { ناها } شد و روشهای

{ شمالی کمپوی چینی } وارد شهر { شوری } شد و این اولین فوق میان

{ شوری } و { ناها } باعث تفاوتهایی در کاراته امروزی شده است .

لذا از آنجا که در جنوب چین { تای چی چوان } بیشتر توسعه پیدا کرده و تمرین میشد در کاتاهای روشهای { ناها } تنفس عمیق و حرکات آرام زیاد دیده میشود.

کاتاهایی مثل { سان چین سیفایا } یا { سیهاسی ان چین } و

{ سیپا و سی سان } و { سای لو پارین په } در { ناها } بنا نهاده شد.

در کاتاهای { پا سای وای } و { جین تو جیون } { جیته } و { گوجو شیهو } از کاتاهایی هستند که { اتیو سو } و { ماتسو مورا } در شهر { شوری } ابداع نمودند.

در { ناها } بیشتر از { سان چین } به همراه حرکات آرام و کارهای تنفسی استفاده میشد و دفاع ها بیشتر حالت درونی داشت و در شهر { شوری } بیشتر از { زنکو تسوداچی } { نکو آشی داچی } و حرکات سریع استفاده میشد .

و مثل روش { ناها } از حرکات تنفسی عمیق استفاده نمیشد.

به همین دلیل اسم این روش را { شوریته } و آن یکی را { ناهاته } نامیدنند.

سبک { شیتوریو } که توسط { مابونی } ابداع شد تلفیقی است از این دو روش :

{ استاد مابونی } مدتی در شهر { شوری } زیر نظر استاد { آنکوا تیو سو } به فراگیری کاراته پرداخت و سپس به شهر { ناها } رفته و روش { ناهاته } را از استاد { کانیرو هیگا ئونا } فرا گرفت و در هر دو روش به درجه استادی رسید و بعد از مرگ این استاد کلمه { شی } را از { کانجی } چینی اسم استاد { هیگائونا } گرفته و سبک { شیتوریو } را که در واقع ترکیبی از روش { ایتوسو - هیگائونا } و یا به عبارتی ترکیبی از روش { شوریته و ناهاته } است را بنا نهاد .

90 درصد کاتاهای { توماریته } شبیه { شوریته } و 10 درصد علائم و حالتهای

{ ناهاته } در آن وجود دارد .

در { توماریته } کاتاهای معروفی چون کاتاهای { انسو } وجود دارد که اکثر قهرمانان از آن استفاده میکنند.

یکی از شاگردان معروف { هیگانا ئونا } در شهر { ناها } { میاگی } نام داشت.

{ میاگی } علاوه بر اینکه پیش { هیگا ئونا } روش { ناها } را کار میکرد خودش هم سفرهای زیادی به جنوب و شهرهای چین و تایوان داشت و وقتیکه استادش از دنیا رفت روشی به نام { گوجوریو } را ابداع کرد .

{ گوجوریو } یعنی روش سفتی و نرمی و بالاخره در سالهای 1920 الی 1930

{ بو تو کو کای } کاراته را به رسمیت شناخت و با اینکه تعداد سبک در آن زمان زیاد بود و روشهای مختلف در آن زمان تمرین داده میشد.

سبکهای { شوتوکان - شیتوریو - واداریو - گوجوریو } از سبکهای اصلی کاراته در همان زمان شناخته شدند که { شوتوکان } توسط } فوناگوشی } ابداع شد.

{ مابونی } شیتوریو را ابداع نمود .

{ میاگی } گوجوریو را ابداع نمود .

{ هیرو نوری اتسوکا } واداریو را ابداع نمود که این سبک 100 درصد ژاپنی است زیرا بنیانگذار سبک واداریو اصلا هیچ دوره ای در اوکیناوا ندیده بود و مستقیما سبک شوتوکان را زیر نظر { فونا گوشی } فرا گرفته بود .

و در عین حال چون در { جوجوتسو } تخصص داشت افکار و فلسفه های

{ جوجوتسو } را با شوتوکان تلفیق کرده و سبک { واداریو } را ابداع نمود.

از طرفی { میاگی } شاگردی به نام { گوکن یاماگوشی } تربیت کرد که ایشان پس از آنکه { میاگی } به اکیناوا برگشت سبک { گوجوریو } را در ژاپن ادامه داد.

{ ماسا تاتسو اویاما } وقتی از کره به ژاپن آمد اول به فراگیری { جودو } پرداخت.

در آن زمان کاراته هم در ژاپن در حال شکل گیری بود و ایشان زیر نظر

{ فونا گوشی } { شوتوکان } و زیر نظر { گوگن یاما گوشی } { گوجوریو } را آموخت و بعدها انجمن { کیو کو شینکای } کاراته را بنا نهاد.

کاتاهایی که در این سبک تمرین میشد مانند { پنیا نها } دقیقا از مکتب :

{ شوریته - شوتوکان } و کاتاهایی مثل { سی ها تنشو } از گوجوریو است / از طرف دیگر { تاتسو شیما بو کو } که یک کشاورز بود در اوکیناوا { گوجوریو } را زیر نظر { میاگی } و { شوریته } را زیر نظر استاد { جوتو کو کیان } و در شهر

{ شوری } فرا گرفته و از آنجائیکه بیشتر آموزشها در کاراته به { کوبودو } ادوات رزمی مثل { نانچیکو - بو - سای - تونفا و غیره ... } اختصاص داشت سبکی را به نام { انشین ریو } بنا نهاد که بیشتر در آمریکا تعلیم داده میشود و مرکز آن بیشتر در آمریکا است.